Introdución aos stents intestinales

O stent intestinal é un dispositivo médico, xeralmente unha estrutura tubular feita de metal ou plástico, que se usa para resolver a obstrución gastrointestinal causada pola estenose ou oclusión intestinal. Os stents intestinais pódense implantar baixo endoscopia ou a través de pequenos orificios na pel, e a implantación de stents pode expandir a área estreita do intestino para restaurar a permeabilidade e a función intestinal. A implantación de stent intestinal pódese usar para tratar moitas enfermidades intestinais, como tumores intestinales, enfermidades inflamatorias do intestino, cancro de páncreas, etc. Este método de tratamento ten as vantaxes de ser non invasivo, rápido e eficaz, que pode mellorar a calidade do vida dos pacientes e aliviar os seus síntomas de dor e malestar.

O stent intestinal é un novo tipo de dispositivo médico, e o seu desenvolvemento remóntase a finais da década de 1970 e principios dos 80. O stent intestinal inicial estaba feito de plástico e utilizouse principalmente para tratar a obstrución gastrointestinal superior causada por lesións malignas como o cancro de esófago e o cancro de pulmón. Co desenvolvemento da tecnoloxía médica, os stents metálicos foron amplamente utilizados no tratamento da obstrución gastrointestinal.

En 1991, a Food and Drug Administration (FDA) dos Estados Unidos aprobou o primeiro stent metálico para o tratamento da estenosis e oclusión biliares. Desde entón, a aplicación de stents metálicos ampliouse gradualmente para tratar diversas estenosis e oclusións gastrointestinais, como o cancro de esófago, o cancro gástrico, o cancro de duodeno, o cancro biliar, o cancro de páncreas e o cancro colorrectal.

Nos últimos anos, co avance continuo da tecnoloxía médica, o deseño e os materiais dos stents intestinais tamén se melloraron aínda máis. O deseño dos stents intestinais modernos está máis en liña cos principios biomecánicos, que poden adaptarse mellor ás características fisiolóxicas do intestino e resolver situacións patolóxicas complexas. Ao mesmo tempo, a selección de materiais tamén é máis diversa, incluíndo aceiro inoxidable, aliaxe de cromo cobalto, titanio puro e aliaxe de níquel-titanio. Estes novos materiais non só teñen mellores propiedades mecánicas, senón que tamén son máis resistentes á corrosión e biocompatibles, o que pode reducir a aparición de reaccións adversas e complicacións despois da implantación de stent.

Como método de tratamento rápido e eficaz, o stent foi amplamente utilizado e xoga un papel importante no tratamento da estenose e oclusión intestinal. Co desenvolvemento e mellora continua da tecnoloxía, crese que os stents intestinais terán unha gama máis ampla de perspectivas de aplicación no futuro.