Pengenalan kepada Stent Usus

Stent usus ialah peranti perubatan, biasanya struktur tiub yang diperbuat daripada logam atau plastik, digunakan untuk menyelesaikan halangan gastrousus yang disebabkan oleh stenosis atau oklusi usus. Stent usus boleh ditanam di bawah endoskopi atau melalui lubang kecil pada kulit, dan implantasi stent boleh mengembangkan kawasan usus yang sempit untuk memulihkan patensi dan fungsi usus. Implantasi stent usus boleh digunakan untuk merawat banyak penyakit usus, seperti tumor usus, penyakit radang usus, kanser pankreas, dan lain-lain. Kaedah rawatan ini mempunyai kelebihan tidak invasif, cepat, dan berkesan, yang boleh meningkatkan kualiti kehidupan pesakit dan mengurangkan kesakitan dan gejala ketidakselesaan mereka.

Stent usus ialah sejenis peranti perubatan baharu, dan perkembangannya boleh dikesan kembali pada akhir 1970-an dan awal 1980-an. Stent usus awal diperbuat daripada plastik dan digunakan terutamanya untuk merawat halangan gastrousus atas yang disebabkan oleh lesi malignan seperti kanser esofagus dan kanser paru-paru. Dengan perkembangan teknologi perubatan, stent logam telah digunakan secara meluas dalam rawatan halangan gastrousus.

Pada tahun 1991, Pentadbiran Makanan dan Dadah (FDA) Amerika Syarikat meluluskan stent logam pertama untuk rawatan penyempitan dan oklusi bilier. Sejak itu, penggunaan stent logam telah berkembang secara beransur-ansur untuk merawat pelbagai penyempitan dan oklusi gastrousus, seperti kanser esofagus, kanser gastrik, kanser duodenal, kanser hempedu, kanser pankreas dan kanser kolorektal.

Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, dengan kemajuan berterusan teknologi perubatan, reka bentuk dan bahan stent usus juga telah dipertingkatkan lagi. Reka bentuk stent usus moden lebih selaras dengan prinsip biomekanik, yang boleh menyesuaikan diri dengan lebih baik dengan ciri fisiologi usus dan menyelesaikan situasi patologi yang kompleks. Pada masa yang sama, pemilihan bahan juga lebih pelbagai, termasuk keluli tahan karat, aloi kromium kobalt, titanium tulen, dan aloi titanium nikel. Bahan-bahan baru ini bukan sahaja mempunyai sifat mekanikal yang lebih baik, tetapi juga lebih tahan kakisan dan biokompatibel, yang boleh mengurangkan berlakunya tindak balas buruk dan komplikasi selepas implantasi stent.

Sebagai kaedah rawatan yang cepat dan berkesan, stent telah digunakan secara meluas dan memainkan peranan penting dalam rawatan stenosis dan oklusi usus. Dengan pembangunan dan peningkatan teknologi yang berterusan, adalah dipercayai bahawa stent usus akan mempunyai prospek aplikasi yang lebih luas pada masa hadapan.