အင်ဆူလင်ထိုးဆေးထိုးဆေးထိုးနည်း

အပ်မပါသော ဆေးထိုးအပ်သည် အရေပြားအောက်ပိုင်းထိုးဆေးကို အပြီးသတ်ရန် ဖိအားဂျက်၏နိယာမကို အသုံးပြုသည်။ အပ်မပါသော ဆေးထိုးအပ်အတွင်းမှ ဖိအားကိရိယာမှ ထုတ်ပေးသော ဖိအားသည် ဆေးပြွန်အတွင်းရှိ ဆေးဝါးများကို မိုက်ခရိုပေါက်များမှတစ်ဆင့် အလွန်ကောင်းမွန်သော ဆေးကော်လံများ ဖွဲ့စည်းစေပြီး ဆေးသည် လူသား၏အရေပြားကို ချက်ခြင်းထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ကာ အရေပြားအောက်ပိုင်းဧရိယာသို့ ရောက်ရှိစေပါသည်။ ဆေးကို အရေပြားအောက် 3-5 စင်တီမီတာ အချင်းရှိသော ပြန့်ကျဲသောပုံစံဖြင့် စုပ်ယူသည်။

အသုံးမပြုမီ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ခြင်း။

(၁) ဆေးထိုးအပ်များနှင့် အစိတ်အပိုင်းများ၏ ဖုန်မှုန့်နှင့် ဘက်တီးရီးယားများ ညစ်ညမ်းမှုကို လျှော့ချရန်အတွက် အသုံးမပြုမီ လက်ကို ဆေးကြောသင့်သည်။

(၂) ဆေးပြွန်၏ထုပ်ပိုးမှုကို မဖွင့်မီ၊ သင်ထိုးရန်ပြင်ဆင်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်သည် သန့်ရှင်းမှုရှိမရှိ အတည်ပြုရပါမည်။ လေစီးဆင်းမှု မြင့်မားနေပါက တံခါး သို့မဟုတ် ပြတင်းပေါက်ကို ပိတ်ခြင်းကဲ့သို့ တတ်နိုင်သမျှ လျှော့ချသင့်သည်။ လူနေထူထပ်သော သို့မဟုတ် ညစ်ညမ်းသောနေရာများတွင် ဆေးထိုးရန် အကြံပြုလိုပါသည်။

အဆင့် 1: ဆေးပြွန်ကို တပ်ဆင်ပါ။

ဆေးပြွန်၏ ချည်အခြမ်းကို ဆေးပြွန်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ပြီး တင်းကျပ်စေရန် လှည့်ပါ။

အဆင့် 2: ဖိအားကိုအသုံးပြုပါ။

ဆေးပြွတ်၏အပေါ်နှင့်အောက်အခွံကို လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး Beep အသံကိုကြားရသည်အထိ မြှား၏ဦးတည်ချက်တွင် အချင်းချင်း လှည့်ပတ်ပါ။ ဆေးထိုးခလုတ်နှင့် ဘေးကင်းရေးလော့ခ်နှစ်ခုလုံး ပေါ်လာပြီး ဖိအားဖြည့်သွင်းမှု ပြီးကြောင်း ညွှန်ပြသည်။

အဆင့် 3: ဆေးသောက်ပါ။

သင့်လျော်သောဆေးမျက်နှာပြင် (ကွဲပြားခြားနားသောအင်ဆူလင်ဆေးကြားခံမျက်နှာပြင်များ) ကိုထုတ်ပါ၊ ဆေးကြားခံ၏အဆုံးတစ်ဖက်ကို အင်ဆူလင်ဘောပင်/ပြန်ဖြည့်/ပုလင်းပိတ်ထဲသို့ အပ်တစ်ချောင်းဖြင့်ထည့်ကာ အခြားတစ်ဖက်ကို ဆေးပြွန်ထိပ်သို့ချိတ်ဆက်ပါ။ ဒေါင်လိုက်ဆေးထိုးအပ်ကို လျှော့ပါ၊ မြှား၏ဦးတည်ချက်တွင် ပြွတ်၏အောက်ဘက်အခွံကို လှည့်ပါ၊ ဆေးပြွန်ထဲသို့ အင်ဆူလင်ကို ရှူသွင်းပြီး ထိုးရမည့် အင်ဆူလင်ပမာဏကို ဆုံးဖြတ်ရန် စကေးပြတင်းပေါက်ရှိ ဖတ်ရှုမှုတန်ဖိုးကို သတိပြုပါ။ ဆေးမျက်နှာပြင်ကို ဖယ်ရှားပြီး အလုံပိတ်အဖုံးဖြင့် ဖုံးအုပ်ပါ။

အဆင့် 4: အိတ်ဇော

ဆေးမ၀င်မီ၊ ပူဖောင်းများသည် ဆေးပြွန်ထိပ်ဆီသို့ စီးဆင်းသွားစေရန် သင့်လက်ဖဝါးနှင့် အထက်သို့ ဆေးပြွန်ကို နှိပ်ပါ။ ဒေါင်လိုက်ဆေးပြွတ်၊ ထို့နောက် ပူဖောင်းများကို လုံးဝဖယ်ရှားပစ်ရန် စုပ်ခွက်အောက်ဘက်အခွံကို ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ လှည့်ပါ။

အဆင့် 5: ထိုးဆေး

ဆေးထိုးသည့်နေရာကို ပိုးသတ်ပြီး ဆေးထိုးအပ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆေးပြွန်ထိပ်ကို ပိုးသတ်ထားသော ဆေးထိုးသည့်နေရာနှင့် ထောင့်ညီအောင် ထားပေးပါ။ အရေပြားနှင့် အပြည့်အဝထိတွေ့ရန် သင့်လျော်သောအင်အားကို အသုံးပြုပါ။ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို အပြည့်အဝ ဖြေလျှော့ပေးသည်။ ဆေးထိုးသည့်အခါ၊ သင့်လက်ညိုးဖြင့် ဘေးကင်းသောလော့ခ်ကို နှိပ်ပြီး ဆေးထိုးခလုတ်ကို လက်မဖြင့် နှိပ်ပါ။ ပြတ်သားသော အချက်ပြသံကို ကြားသောအခါ၊ ဆေးထိုးနှိပ်သည့် အခြေအနေကို အနည်းဆုံး ၃ စက္ကန့်ကြာအောင် ထားကာ၊ ခြောက်သွေ့သော ဂွမ်းစကို အသုံးပြု၍ ၁၀ စက္ကန့်ကြာ ဆက်လက် နှိပ်ပေးခြင်းဖြင့် ဆေးထိုးခြင်း ပြီးမြောက်ပါသည်။

1. ဆေးထိုးခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်အတွင်း နာကျင်မှုကို လျှော့ချရန်၊ လူနာများတွင် အပ်ထိုးအပ် phobia ကြောက်ရွံ့မှုကို ဖယ်ရှားရန်နှင့် လူနာ၏လိုက်နာမှုကို မြှင့်တင်ပါ။

2. ဓာတ်မတည့်ခြင်း၏ လက္ခဏာများကို လျှော့ချပေးခြင်း စသည်ဖြင့်၊

3. ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ ဆေးဝါးများ၏ ဇီဝရရှိနိုင်မှုကို မြှင့်တင်ရန်၊ ဆေးဝါးစတင်ချိန်ကို တိုစေကာ ကုန်ကျစရိတ်များကို လျှော့ချပါ။

4. အပ်မပါသောထိုးဆေးသည် အရေပြားအောက်တစ်ရှူးများကို မပျက်စီးစေဘဲ ရေရှည်ထိုးဆေးကြောင့် အကျိတ်အခဲဖြစ်ပေါ်ခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်း၊

5. လက်ဝါးကပ်တိုင်ပိုးဝင်ခြင်းကို လုံးဝနီးပါးဖယ်ရှားပြီး လုပ်ငန်းခွင်ထိတွေ့မှုအန္တရာယ်ကို ရှောင်ရှားပါ။

6. လူနာ၏စိုးရိမ်စိတ်နှင့် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို မြှင့်တင်ပေးပြီး ၎င်းတို့၏ဘဝအရည်အသွေးကို မြှင့်တင်ပါ။

1. End cap- ညစ်ညမ်းမှုမဖြစ်စေရန် ဆေးပြွန်၏ ရှေ့ဆုံးကို ကာကွယ်ပေးသည်။

2. စကေးပြတင်းပေါက်- လိုအပ်သော ထိုးဆေးပမာဏကို ပြသပြီး ပြတင်းပေါက်ရှိ နံပါတ်သည် အင်ဆူလင်၏ နိုင်ငံတကာ ထိုးဆေးယူနစ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။

3. ဘေးကင်းရေးသော့ခတ်ခြင်း- ဆေးထိုးခလုတ်၏ မတော်တဆလည်ပတ်မှုကို တားဆီးရန်၊ ဘေးကင်းရေးသော့ကို နှိပ်သည့်အခါမှသာ ၎င်းသည် အလုပ်လုပ်နိုင်သည်။

4. ဆေးထိုးခလုတ်- ဆေးထိုးရန်အတွက် စတင်သည့်ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သောအခါ၊ ဆေးကို အရေပြားအောက်ပိုင်းဧရိယာထဲသို့ ချက်ချင်းထိုးသွင်းသည်။

1. အင်ဆူလင်ထိုးကုထုံးကိုငြင်းဆန်သောလူနာ;

2. တစ်နေ့ လေးကြိမ် ထိုးဆေးခံယူသော လူနာများအတွက် အင်ဆူလင် "3+1" စည်းမျဉ်း၊

3. ရှိပြီးသားလူနာများသည် အရေပြားအောက်ခံခြင်းမှ ရှောင်ရှားလိုသော၊

4. ဖျားနာမှုကြာချိန်နှင့်အတူအင်ဆူလင်ပမာဏတိုးလာသောလူနာများ၊

5. ထိုးဆေးကြာချိန် တိုးလာသည်နှင့်အမျှ ဆေးထိုးဝေဒနာ တိုးလာသည်။