Strzykawka bez igły do ​​insuliny

Strzykawka bezigłowa wykorzystuje zasadę strumienia ciśnieniowego do zakończenia podskórnego wstrzyknięcia leku. Ciśnienie wytwarzane przez urządzenie ciśnieniowe wewnątrz bezigłowej strzykawki napędza lek w tubce, tworząc w mikroporach niezwykle cienkie kolumny leku, umożliwiając lekowi natychmiastową penetrację ludzkiego naskórka i dotarcie do obszaru podskórnego. Lek wchłania się w postaci rozproszonej o średnicy 3-5 centymetrów pod skórą.

Przygotowanie przed użyciem

(1) Aby ograniczyć zanieczyszczenie strzykawek i ich komponentów kurzem i bakteriami, przed przygotowaniem do użycia należy umyć ręce

(2) Przed otwarciem opakowania tubki z lekiem i interfejsu dozującego należy sprawdzić, czy otoczenie, w którym przygotowujesz się do wstrzyknięcia, jest czyste. Jeśli przepływ powietrza jest duży, należy go maksymalnie zminimalizować, na przykład zamykając drzwi lub okno. Nie zaleca się wstrzykiwania na obszarach gęsto zaludnionych lub silnie zanieczyszczonych.

Krok 1: Zainstaluj rurkę z lekiem

Włóż gwintowaną stronę rurki z lekiem do główki strzykawki i obróć, aby ją dokręcić.

Krok 2: Zastosuj nacisk

Chwycić górną i dolną osłonę strzykawki obiema rękami i obracać je względem siebie w kierunku wskazanym strzałką, aż do usłyszenia sygnału dźwiękowego. Przycisk wstrzyknięcia i blokada bezpieczeństwa wyskakują, wskazując, że zwiększanie ciśnienia zostało zakończone.

Krok 3: Weź lek

Wyjmij odpowiedni interfejs na lek (różne interfejsy na lek insulinowy), włóż jeden koniec interfejsu na lek z igłą do wstrzykiwacza/wkładu/korka butelki z insuliną, a drugi koniec podłącz do górnej części tubki z lekiem. Pionową strzykawkę bezigłową obróć dolną osłonę strzykawki w kierunku strzałki, wdychaj insulinę do tubki z lekiem i obserwuj wartość odczytu na okienku skali, aby określić dawkę insuliny, którą należy wstrzyknąć. Wyjmij interfejs leku i przykryj go pokrywą uszczelniającą.

Krok 4: Wydech

Przed wydechem postukać dłonią w strzykawkę w górę, aby pęcherzyki popłynęły w stronę górnej części tubki z lekiem. Pionową strzykawkę, następnie obróć dolną osłonę w kierunku przeciwnym do ssania, aby całkowicie wyeliminować pęcherzyki.

Krok 5: Wstrzyknięcie

Zdezynfekować miejsce wstrzyknięcia, mocno chwycić strzykawkę i umieścić górną część tubki z lekiem prostopadle do zdezynfekowanego miejsca wstrzyknięcia. Użyj odpowiedniej siły, aby dokręcić i uzyskać pełny kontakt ze skórą. Całkowicie rozluźnij mięśnie brzucha. Podczas wstrzyknięcia nacisnąć blokadę palcem wskazującym i nacisnąć przycisk wstrzyknięcia kciukiem. Po usłyszeniu wyraźnego sygnału dźwiękowego należy utrzymać stan wstrzyknięcia przez co najmniej 3 sekundy, następnie za pomocą suchego wacika kontynuować naciskanie przez 10 sekund, a wstrzyknięcie leku zostanie zakończone.

1. Zmniejsz ból podczas procesu wstrzyknięcia, wyeliminuj strach przed fobią igłą u pacjentów i popraw przestrzeganie zaleceń przez pacjenta;

2. Zmniejsz objawy alergii itp.;

3. Poprawić biodostępność leków w organizmie, skrócić czas działania leków i obniżyć koszty;

4. Wstrzyknięcie bezigłowe nie uszkadza tkanki podskórnej, co pozwala uniknąć powstania stwardnienia w wyniku długotrwałego wstrzyknięcia;

5. Prawie całkowicie wyeliminować zakażenia krzyżowe i uniknąć ryzyka narażenia zawodowego;

6. Popraw stan lękowy i depresję pacjenta oraz popraw jakość jego życia;

1. Zaślepka: chroni przedni koniec tubki z lekiem, aby uniknąć zanieczyszczenia;

2. Okno skali: Wyświetla wymaganą dawkę do wstrzyknięcia, a liczba w oknie reprezentuje międzynarodową jednostkę wtrysku insuliny;

3. Blokada zabezpieczająca: Aby zapobiec przypadkowemu naciśnięciu przycisku wstrzyknięcia, może on działać tylko po naciśnięciu blokady zabezpieczającej;

4. Przycisk wstrzyknięcia: Naciśnięcie przycisku rozpoczęcia wstrzyknięcia powoduje natychmiastowe wstrzyknięcie leku w okolicę podskórną;

1. Pacjenci odmawiający leczenia insuliną w formie zastrzyków;

2. Schemat insuliny „3+1” dla pacjentów otrzymujących zastrzyki cztery razy dziennie;

3. Pacjenci, którzy już mają i chcą uniknąć stwardnienia podskórnego;

4. Pacjenci, u których dawka insuliny wzrasta wraz z czasem trwania choroby;

5. Pacjenci ze zwiększonym bólem wstrzyknięcia w miarę wydłużania się czasu wstrzyknięcia.